باغ ۲ ۸۵ام ۲۰ بیت
بازگشتن امام علیه السلام از سَرِ کُشته‌ی حضرت ابوالفضل (ع) به خيام حرم و مویه گری اهل حرم بر آن جناب
بنالید از آن درد جنّ و مَلَک
پر از نوحه شد بارگاه فلک
بیت ۱
بدان شد که آرد به خرگاهْ شاه
تن چاک چاکش از آن رزمگاه
بیت ۲
نیارِست از آن رو که بُد ریز ریز
ز بس زخم پیکان و شمشیر تیز
بیت ۳
به ناچار از آن پیکر نامدار
جدا گشت با دیده‌ی اشکبار
بیت ۴
به دستی عِنان و به دستی کمر
پیاده سوی خیمه شد ره سپر
بیت ۵
چو دیدند اهل حریمش ز دور
از ایشان به پا گشت شورِ نشور
بیت ۶
بر آنان شد از زاری شه درست
که از نو یکی شاخ ماتم بِرُست
بیت ۷
پژوهش کنان نزد شاه آمدند
چو سیّارگان گردِ ماه آمدند
بیت ۸
بگفتند شاها برادرْت کو؟
علمدار و سالار لشکرْت کو؟
بیت ۹
بشد تا که آب آرَد از رود بار
نیامد مگر کُشته گردید زار؟
بیت ۱۰
شهنشه بفرمود با آهِ سرد
که شد کُشته عبّاسم اندر نبرد
بیت ۱۱
ز پای اوفتاد آن تناور درخت
مرا پشت بشْکست و شد تیره بخت
بیت ۱۲
شما را زمان اسیری رسید
دگر روی راحت نخواهید دید
بیت ۱۳
شنیدند چون بانوان گفتِ شاه
به سر بَر فشاندند خاكِ سياه
بیت ۱۴
چنان به افغان مویه کردند زار
که شد چشم گردونِ دون اشکبار
بیت ۱۵
غَوِ العطش ناله‌ی وای وای
دگرباره از کودکان شد به پای
بیت ۱۶
شهنشه چو دید آن همه درد و جوش
همان ناله‌ی زار و آه و خروش
بیت ۱۷
به صبر و سکوت امر فرمودشان
شکیبایی از غم ببخشودشان
بیت ۱۸
بپردَختم این جان‌گزا داستان
بدان سان که بشنیدم از راستان
بیت ۱۹
نوشت آنچه این كِلكَ مُشکین نفس
ز دانشوران گفته بسیار کس
بیت ۲۰
نظرات پژوهشی ۰
هنوز نظری ثبت نشده است