باغ ۲ ۱۰۸ام ۱۱ بیت
در خاتمه‌ی خیابان دویم این کتاب گوید
به یزدان بخشنده از من سپاس
که چندان روانِ مرا داشت پاس
بیت ۱
که دویُم خیابان این نغزْ باغ
سر آمد نه افسانه در آن نه لاغ
بیت ۲
چو دویُم خیابان بپرداختم
به گردون سر از فخر افراختم
بیت ۳
ببردم بسی اندرین نامه رنج
نه از بهر نام و زر و مال و گنج
بیت ۴
امیدم به فضل خدا بود و بس
نبد یاورم غیر او هیچ کس
بیت ۵
به هر بیت در شأن این خاندان
خدا خانه‌ای وعده داد از جنان
بیت ۶
امید آنکه من برخُورم زین نوید
ز بخشایش حق نگردم نُمید
بیت ۷
خدایا به خیرم نما خاتمه
به حقّ گزین دوده‌ی فاطمه
بیت ۸
مرا بخش چندان به گیتی زمان
گشاده دل و طبع و گویا زبان
بیت ۹
که این نامور نامه گردد تمام
بدان سان که بپْذیرد او را امام
بیت ۱۰
کنون ای نیوشنده گفتار نو
ز سِیُم خیابان، تو از من شنو
بیت ۱۱
نظرات پژوهشی ۰
هنوز نظری ثبت نشده است